The last chapter

Donderdag 18 augustus

Na bijna drie weken in het mooie Rwanda te zijn geweest, is de laatste dag toch echt aangebroken. Er staat een lange terugreis voor de boeg en daarom mochten we deze ochtend ‘uitslapen’ tot 8:30! De veertien uur lange autorit van de dag daarvoor en de oh’s en ah’s bij de safari hebben iedereen behoorlijk uitgeput. Maar er staan nog een paar leuke laatste activiteiten op het programma en om 9:15 verschijnt iedereen bij het ontbijt.

Tijdens de reis is er nog maar weinig tijd geweest om souvenirs in te slaan en daarom vertrekken we rond 10:30 richting het centrum van Kigali. Jannie en Rose gaan voor de gezelligheid ook mee. Eenmaal aangekomen bij het warenhuis, voor Rwandese begrippen een wolkenkrabber, worden eerst onze tassen gecheckt voordat we de lift in mogen stappen.

We komen binnen in een zeer kleurrijke winkel met allemaal kraampjes en tafels waar onder andere doeken, schaaltjes, uit hout gesneden dieren en armbandjes te vinden zijn. Elk tafel hoort bij een andere verkoper en de producten zijn dan ook gelabeld met de naam van de verkoper. Een flesopener als cadeau voor de vaders van de deelnemers blijkt erg populair. Gerlinda ontdekt dat op sommige kleding ‘made in China’ staat. Hopelijk geldt dat niet voor alle producten?! Het neemt zeker 1,5 uur in beslag, voordat iedereen wat leuks heeft gevonden. Dat er i.p.v. een normale kassa maar één (chagrijnige) vrouw is die alles alleen moet afrekenen en niet zo blij is met de afdingende Hollanders in de winkel speelt ook mee.

Rond 12:30 zijn we eindelijk klaar om richting het restaurant te gaan waar we gaan lunchen. Hier zullen we afscheid nemen van Samuel en Jérôme en de samengestelde cadeaupakketten overhandigen. Bij Chez John treffen we een uitgebreid lopend buffet en in mum van tijd staat iedereen in de rij. Er is zelfs nasi! Jérôme houdt een afscheidsspeech en bedankt ons nogmaals voor onze komst. Westerse landen zijn voor hem niet onbekend en hij vindt het dan ook heel bijzonder dat wij de luxe die wij gewend zijn (zoals een douche) voor drie weken achter ons hebben gelaten om naar Afrika te gaan. Na het eten wordt Samuel buiten geïnterviewd voor het promofilmpje van Kerk in Actie, waar hij in 30 seconden iets moet vertellen over AMU. Nadat de laatste foto’s zijn geschoten, wordt de groep in tweeën verdeeld. Het merendeel wil graag nog even de markt bezoeken en een aantal willen gewoon lekker naar ISANO om hun koffer in te pakken en nog te douchen voordat de terugreis begint. Ik (Saskia) heb last van keelpijn en besluit ook terug te gaan naar ISANO (douche voor mezelf!)

4 hours later…

Met enige vertraging, iets met vlechtjes, verzamelen we om 19:30 beneden bij ISANO voor de allerlaatste Rwandese maaltijd. Op verzoek van Roel is er weer soep geregeld en de rijst is natuurlijk ook weer van de partij. Na het eten krijgen de chauffeurs Policarpe, Martin en het keukenpersoneel hun cadeaupakketten waar ze ons erg dankbaar voor zijn.

Hierna is het tijd voor de laatste nabespreking. Iedereen krijgt een waxinelichtje en de vraag welke personen hem/haar deze reis het meest hebben geïnspireerd. Er wordt teruggeblikt op de reis en het is wel duidelijk dat iedereen heel erg heeft genoten. Het programma is ondertussen iets uitgelopen en dus wordt het tijd richting het vliegveld te gaan. Rose en Jannie nemen afscheid en als iedereen nog een laatste blik op ISANO heeft geworpen, gaan we toch echt weg.

Vlakbij het vliegveld worden we door Rwandese marechaussee aangehouden, omdat onze bagage op drugs moet worden gecontroleerd. Alle koffers kunnen dus de wagens weer uit om besnuffeld te worden. Het zag er allemaal wat spannender uit dan het in werkelijkheid was, maar stiekem is iedereen best opgelucht dat ze ons binnen een kwartier weer laten gaan. Op het vliegveld is het alleen nog een kwestie van in de rij staan, inchecken, wachten en wachten. Onze handbagage wordt opvallend vaak gecontroleerd, het is te merken dat er net als in Nederland scherper gecontroleerd wordt.

We gaan even fast forward naar het moment van opstijgen. Na wat gekibbel over de zitplaats die op je boardingpass staat en de plek waar je eigenlijk wil zitten, vertrekt ons vliegtuig om 00:50 vanaf Kigali om vervolgens al binnen een uur een tussenstop te maken in Entebbe (Oeganda). Na ongeveer een uur wachten/slapen gaan we eindelijk richting Istanbul en wordt het stil in het vliegtuig. Gewapend met een slaapmasker, vliegtuigkussentje, vliegtuigdeken én vliegtuigsokken (Turkisch Airlines is best een aanrader voor het krijgen van gratis spullen) vallen de eersten in slaap.

We zien ernaar uit om alle vrienden en familie weer te zien!