Vrijdag 5 augustus

Half negen. Ik zit lekker aan de ontbijttafel met verrassend witte boterhammetjes met Emma’s pindakaas. De planning voor vandaag is Mwana Ukundwa Kayonza. Het is net iets minder rijden dan twee uurtjes, ik heb er echt mega veel zin in. Na twee uurtjes gereden te hebben komen we eindelijk aan en we worden superhartelijk ontvangen door 120 jongere en oudere kinderen. Na iedereen handjes en knuffels gegeven te hebben moest ik in een kamertje gaan zitten met de rest waar we een uitleg kregen over wat Mwana Ukundwa eigenlijk is. Het is een plek waar arme kinderen één keer per week samen komen om te spelen, te lachen, te leren en ook krijgen ze een goede maaltijd. De planning was van te voren dat wij spellen met hen zouden doen. Maar ja, dit is Rwanda dus niks gaat volgens de planning en we krijgen nu spellen uitgelegd van hen. Ik zat in een groepje met de kleine kinderen. Dus we zijn lekker aan het voetballen en aan het volleyballen. Drie kwartiertjes later en we staan 130 ballonnen op te blazen. Wat een chaos! Kinderen duwen elkaar om, vechten om ballonnen, stelen elkaars ballonnen en maken elkaars ballonnen kapot. Aan de andere kant is het heel mooi om te zien hoe gelukkig ze wel niet zijn met een simpel ding als een ballon.

DSC_8132

13:00, etenstijd! Ik hoef jullie niet te vertellen wat we te eten krijgen!? Inderdaad , rijst again… Ze zijn aan het zingen voor ons, aan het dansen en waarderen ontzettend onze komst. Heel bizar om te zien hoe blij ze zijn dat wij simpelweg aanwezig zijn. Nu is het aan ons, wij doen een poging om ook te gaan ‘optreden’. Five, six, seven, eight! Daar gaan we. Oeeeh dit is pittig awkward. Niemand doet mee en ze zitten ons aan te staren. Ik besluit om kinderen mee te trekken en mee te laten dansen. De oplossing, want iedereen pakt nu kinderen en het werkt perfect! Toch een geslaagde actie.

DSC_8212

We worden uitgezwaaid door alle kindjes en we zijn op weg naar het Muhazimeer. We komen aan en het meer is echt mega mega groot, dit is nou wat we allemaal eventjes nodig hebben. Alleen met de groep zijn, lekker niks doen, een beetje zwemmen, gek doen met elkaar en vooral veel lachen. Luuk is een soort Robinson die met een surfplank staand naar het midden van het meer is gegaan, prachtige foto’s gemaakt. Op de terugweg zit ik met z’n twaalven in de bus en ik moet zeggen dat ik niet wist dat onze liedbundel zo breed was. We hebben vanaf het meer tot aan ISANO (ons verblijf in Kigali) alleen maar gezongen. Van K3 tot Nick & Simon, van psalmen tot Bon Jovi, van kinderliedjes tot Marco Borsato. OEEEEHH YESYES het is half elf en Inge en Emma hebben net warm gedoucht!! Nu is het mijn beurt. Ik sta heerlijk te genieten van het warme water, doe shampoo in mijn haar en jahooooor… het water is weg. Sta je dan met shampoo in je haar, zonder water, naakt in de douche. “Euhm Emma, Inge ik heb denk ik een probleempje!? Er is geen water meer…” Emma haalt als een speer een teiltje met water om mijn haar uit te spoelen en dus is het toch nog opgelost. Maar jullie snappen natuurlijk wel dat ik de volgende keer zeker als eerste ga douchen!

– Samira Vastenhout