Zaterdag 6 augustus
Het is zaterdag 6 augustus. Een nieuwe dag in Rwanda begint. Vol goede moed wordt de kraan opengedraaid, maar helaas. De leidingen staan weer kurkdroog. Maar hé, daar zijn we inmiddels aan gewend dus wassen we ons met water uit de jerrycan (van drie dagen oud). Een dikke laag zonnebrand en een laag DEET later zijn we klaar om te gaan ontbijten.
Aangekomen bij het ontbijt mogen we voor de verandering meteen beginnen! Al snel staat er een lange rij voor de ‘afdeling’ geroosterd brood. En voor de liefhebbers is er scrambled egg i.p.v. omelet. Ook voor de anti-ei mensen is er volop suiker en honing in de aanbieding.
Het plan is om rond 09:00 te vertrekken richting AMU Kigali om daar net als de dag daarvoor spelletjes te spelen met de kinderen en samen te gaan koken. Maar zoals altijd loopt de planning uit, want de nieuwe watertank heeft vertraging. Gelukkig hoeven we niet lang te wachten en nadat iedereen z’n flesje heeft bijgevuld kunnen we vertrekken.
Polycarp (onze vaste chauffeur en tevens goede zwemmer) heeft vandaag vrij, want zijn schoonzus heeft een keizersnee-operatie in het ziekenhuis ondergaan. Dus de grote Landrover is ingeruild voor een wat kleiner vervoersmiddel namelijk de “pik up” (ja zo stond het echt op de pick-up!) van Samuel. Het is een beetje krap, maar binnen 20 minuten zijn we op locatie. Deze blijkt tot onze verbazing in een soort villawijk te liggen, waar tevens nog volop nieuwe huizen worden gebouwd.
De AMU-vestiging in Kigali ziet er veel beter, verzorgder en groter uit dan de vestiging waar we gisteren waren. Het beschikt over een basketbalveld, een kleine speeltuin met schommel en draaimolen geschilderd in de kleuren van de Rwandese vlag en meerdere grasvelden waarop gespeeld kan worden. Ook was er hier meer parkeergelegenheid. We worden binnengeleid in het hoofdgebouw van de vestiging om daar naar een zaaltje te lopen waar plastic stoelen zijn klaargezet. Hier krijgen we van Samuel een zeer uitgebreide uitleg over waar deze AMU-vestiging voor staat en wat ze voor de kinderen betekent. 90 procent van de kinderen die hier naar toe gaan zijn hiv/aids besmet, blijkt uit het verhaal wat we te horen krijgen. In heel Rwanda ligt dit percentage op 10 tot 13 procent. AMU probeert de kinderen weer hoop te geven en te ondersteunen in het nemen van medicatie om de levensverwachting groter te maken. Deze medicatie wordt overigens gratis verstrekt door de overheid. Er wordt seksuele voorlichting gegeven en er wordt informatie verstrekt over hiv/aids aan de kinderen, maar ook aan de ouders. AMU bereikt 50.000 scholieren door een netwerk van kerken en samenwerkende scholen die de boodschap verder brengen.
Na het intro van Samuel gaan we naar buiten om nog een stukje mee te krijgen van de bijbelschool die op dat moment wordt gegeven. De Amerikaanse Erica verblijft al 10 weken in Rwanda en haar tijd zit er alweer bijna op. Veel van ons vinden dat ze het erg goed doet en we zijn ontroerd door haar verhaal. Het gaat voornamelijk over dat de kinderen heel veel waard zijn en dat ze allemaal een eigen doel hebben in het leven.
Na een redelijk mislukte poging van King of Kings (je weet wel, van de uitzwaaidienst) gaan we verder met het programma. We beginnen onze spelletjesmiddag met oud-Hollandse spelletjes die van tevoren zijn voorbereid. Met name de Chinese Muur en Stoelendans vallen goed in de smaak. Ook is er voor de grotere kinderen de mogelijkheid tot voetbal waar fanatiek een wedstrijd Nederland-Rwanda wordt gespeeld.
Het samen koken gaat trouwens niet door, reden onbekend. Na de spellen staat het eten klaar en krijgen wij als gasten als eerste te eten. Rijst is er vanzelfsprekend in overvloed, maar dit wordt ons na vijf dagen wat teveel. Wij zijn dan ook blij dat we zelf de portiegrootte mogen bepalen. De Fanta is natuurlijk ook weer van de partij en dit wordt wel dankbaar in ontvangst genomen!
Na de lunch geven we een korte demonstratie met de meegebrachte cadeautjes, zoals strandballen, Engelse boeken en spelletjes. Hierna delen we ballonnen uit volgens een nieuw bedacht systeem. Ondanks dat de kinderen het maar raar vinden dat ze in een rij moeten gaan staan, worden de ballonnen wel goed verdeeld. Na het ballonnenmoment moeten we afscheid nemen en gaan we terug naar ISANO. Hier hebben we een paar uur vrije tijd. We mogen kiezen om naar de supermarkt te gaan of lekker uit te rusten op onze kamer. De supermarkt heeft een klein assortiment, maar er staan wel goede producten, zoals Pringles, Sprite en Cola.
We worden om 17:15 weer verwacht bij de eetzaal in ISANO waar de nabespreking hebben van de dag. Ook wordt de nieuwe indeling van de gastgezinnen besproken (ds. Jerôme is erg populair, vanwege de wc-pot die in andere gastgezinnen vaak ontbreekt). Inmiddels is het 18.00 en Samuel staat voor ons klaar met zijn auto, omdat hij een verrassing voor ons in petto heeft.
Na een kwartier rijden komen we aan bij Classic Hotel Kigali. We blijken hier een luxe maaltijd te krijgen van Samuel wat een zeer welkome verrassing is voor iedereen. Het grote contrast tussen de arme laag van de bevolking met de mensen die hier aan het eten zijn is duidelijk aanwezig. Op de parkeerplaats staat een grote Range Rover HSE geparkeerd, ook staat er een Audi en een BMW om wat te noemen (en iets minder Toyota’s dan gebruikelijk). Er staat voor ons een lange tafel gereserveerd en de stemming zit er goed in. We mogen een lekker drankje uitkiezen waarna we na enige tijd ons eten krijgen geserveerd. Dit is een bord vol met patat, gesneden verse groenten en twee gegrilde geitenspiesen. Iedereen reageert er erg positief op, behalve Saskia. Gelukkig is er ook tomatensoep met broodjes wat eigenlijk veel lekkerder is!
Na de maaltijd gaat iedereen met een gevuld buikje en nieuwe energie voor de volgde dagen weer terug de auto’s in en we gaan terug naar ISANO om het bed in te duiken. Morgen (voor de lezer vandaag) zullen we een kerkdienst bezoeken in een groot stadion in Kigali.
Saskia & Roel
Betty van Tent schreef:
Weer erg genoten van jullie belevenissen! En wat had ik graag jullie gezichten willen zien bij aankomst bij het hotel! Wat een verrassing was dat!
7 augustus 2016 — 09:13
Wil schreef:
En weer werde in het verhaal gezogen, wat schrijven jullie toch heerlijk beeldend, rn wat ern leuke verrassing voor jullie in het hotel. Ik kijk nu al weer naar het volgende verslag
7 augustus 2016 — 11:51
Marianne hofman schreef:
Heerlijk om jullie verhalen te lezen! Wat een avontuur….! Ondanks dat jullie heel veel armoede zien, zie ik toch jullie stralende gezichten! Wat een Zegen zijn jullie voor hen, zeker voor de kinderen! Geniet! Stop je rugzak vol met mooie momenten, neem het (over 2 weken) mee naar huis, en deel het uit! Liefs, Marianne
7 augustus 2016 — 17:30